Maand 2: Chili en Noord-Argentinië
Nadat we onze buiken hebben volgegeten met chocola, waar Bariloche om bekend staat, zijn we de grens weer overgestoken naar Chili. Met Puerto Varas als eerste stop. Een gezellig klein plaatsje gelegen tussen twee vulkanen, waarvan er één een paar maanden ervoor nog actief was. Hier plannen gemaakt om de andere vulkaan te gaan beklimmen. Teleurstellend blijkt na de eerste dag het weer ons flink tegen te zitten (stromende regen) en blijven de twee vulkanen de rest van ons verblijf in de wolken. Zo zijn we dan ook niet veel verder gekomen dan het oud-koloniaal huis waar we in verbleven en wat eettentjes.
Na de weerberichten van de omgeving (waar Chiloé onder valt) te hebben bekeken, besloten we richting het zonovergoten noorden te trekken. De volgende plek, die ons is aangeraden door eerder ontmoette Chilenen in Patagonië, is het voor hun welbekende surfdorp Pichilemu. De weersvoorspellingen lijken er hier wel goed uit te zien, dus besluiten we hier een week te gaan verblijven en surflessen te nemen. Dit was zwaar, maar echt geweldig!! Vooral de derde les waarbij we verder in de zee gingen en ineens tussen de metershoge golven een grote groep pelikanen vlak boven onze hoofden voorbij vloog.
Na deze week, met deze twee vrienden, weer helemaal opgeladen om de hoofdstad van Chili te gaan bezoeken.
In Santiago de Chile woont eenderde, 8 miljoen mensen, van de Chileense bevolking. Even een omschakeling voor ons.. De stad barst van geschiedenis en daarom besluiten we twee stadstours te doen, nee niet zo'n hop-on-hop-off bus;), maar gewoon lopend. Dit werd gedaan door enthousiaste stadsbewoners in wally outfit, die ons rondleidden in ruil voor een fooi. Zeer prettig om zo kennis te maken met de stad, aangezien we echt niet geweten hadden waar we allemaal naar toe moesten in zo'n immense stad.
Daarna zijn we door getrokken naar het kleine broertje van de hoofdstad en een van de belangrijkste havens voordat het Panamakanaal werd aangelegd, Valparaíso. Hier hadden we ons eigen appartementje met een uitkijk over de stad (9e verdieping). Daar ook een wandeltour door de stad gedaan met dezelfde organisatie. De hoogtepunten waren alle muurschilderingen die door de hele stad te bezichtigen zijn. De tourguide wees erop dat de grootste muurschildering bij ons appartement in de buurt zat. Sterker nog, toen we bij onze verdieping naar buiten keken, zagen we hem in de weerspiegeling van het gebouw ernaast, dus op ons appartementencomplex:).
Na hier de verjaardag van mies en kerst te hebben gevierd reisden we door naar San Pedro de Atacama, tevens onze laatste bestemming in Chili.
San Pedro de Atacama is een oase midden in de woestijn. De dagen zijn hier warm (héél warm) en de nachten koud. Hier hebben we meteen de eerste dag drie tours geboekt voor de week die we hier verblijven. We hebben geluk; de eerste tour, een sterrenwacht, werd alleen nog die nacht aangeboden. Echt een van de hoogtepunten. We worden bijgepraat over het universum door één van de vele onderzoekers die hier is gevestigd. San Pedro de Atacama schijnt namelijk een van de helderste en meest gunstige plekken op aarde te zijn om de galaxy te bekijken. Na deze uitleg mochten we door een aantal wat "kleinere" (voor ons nog steeds hele grote) telescopen naar stergroepen, de maan en een planeet kijken. Met als afsluiting warme chocomelk of coca thee.
Na een dag te hebben overleefd in de hitte, maken we die ochtend erna (op oudejaarsdag) een dagtrip naar een oude krater op 4000 meter hoogte. Hier lopen we tussen meer dan 80 actieve geisers tijdens de zonsopgang waarna er voor ons een lekker ontbijtje was klaargezet. Vervolgens dobberen we in een natuurlijke warmte bron en vervolgen we onze tocht waar we worden verrast met de vele lama's en flamingo's. Later die dag luidden we met een voldaan gevoel, rustig het nieuwe jaar in.
De laatste tour van die week brengt ons naar de maanvallei die we vanaf indrukwekkende uitzichtpunten bekijken. Daarna lopen we erdoorheen en bekijken we de zonsondergang vanaf een duin. De volgende dag laten we Chili achter ons en komen we na een van de mooiste busreizen tot nu toe bij onze laatste bestemming in Argentinië, Salta.
Het busreizen ging ons goed af in Chili en Argentinië. Ondanks de lange afstanden hoeven we niet te klagen. De comfort in de bussen en de vergezichten vanuit de bus zijn spectaculair.
In Salta doen we het vooral heel rustig aan, aangezien de temperaturen hier de 33 graden raken. Ook hier kunnen we niet om een stadswandeling met gratis gids heen. Salta blijkt een mooie stad met veel koloniale gebouwen en inwoners die trots zijn op hun voorouders (Spanjaarden). Tevens is er en een interessant museum over de geschiedenis van de inca's. In dit museum zijn drie kinderen te zien die geofferd zijn door de inca's en waren begraven op 6700 meter hoogte, waardoor ze nog geheel intact zijn.
Inmiddels zitten we in een bus richting Tupiza, Bolivia, die wordt vergezeld met trucks die de Dakar rijden. De volgende dag bekijken we de race en bereidden we ons voor op de 4 daaropvolgende dagen waarin we met een 4WD (niet zelf) naar Uyuni zullen rijden.
Maand 1: Uruguay, Buenos Aires en Patagonië
De eerste maand zit er alweer op! Al voelt het alsof we al veel langer onderweg zijn nu we zo terugkijken naar alle mooie dingen die we al hebben mogen zien op veel verschillende plekken. Aan de andere kant herinneren we ons nog goed hoe we het vliegtuig instapten en in Montevideo werden opgevangen door een Nederlands koppel dat voor een aantal jaar in Montevideo woont en waarbij we via Airbnb verbleven. Zij konden ons veel vertellen over het land en de mensen en trakteerden ons op onze eerste asado (barbecuen Uruguayaanse stijl). Een perfect begin. Een echte cultuurschok hebben we nog niet gehad. Zowel Uruguay, Argentinië als Chili voelen tot dusver redelijk westers aan. Een ding waar Carine aan het begin wel aan moest wennen waren de vele (zwerf)honden die overal los rondlopen. Ze is echter al goed op weg. Zo had ze er vorige week in El Calafate al weinig moeite meer mee toen we door wel zo'n 10 honden werden vergezeld richting het centrum.
Maar goed het begin was dus zeer prettig, ook omdat Joris ons de stad (Montevideo) liet zien met een maté in de rechterhand. Dit is een hele sterke thee, die ze hier als koffie de hele dag door drinken. Het is dan ook niet mogelijk mensen met een kop maté in de hand en een thermoskan onder de arm uit het straatbeeld weg te denken.
Nadat we een klein gedeelte van de kust van Uruguay en Buenos Aires (waar we Stans verjaardag uitgebreid hebben gevierd) bezochten, zijn we doorgegaan naar het veelbelovende Puerto Madryn, waar we onder andere walvissen, orka's, zeeleeuwen en zeeolifanten wilden gaan spotten. Hier dan ook ons eerste wow-momentje gehad, waarbij we 's ochtends tijdens het hardlopen op de boulevard de eerste springende walvis hebben gezien! Dit was nog voor we überhaupt een tour hadden gedaan naar Península Valdés, een schiereiland en beschermd natuurgebied ten noorden van Puerto Madryn. De tour hebben we die dag erna meteen gedaan. Een top tour, waarbij we met een groep en grappige tourguide in een busje door het park crossten op zoek naar dieren en mooie uitzichtpunten. Ook hebben we vanuit een boot de walvissen met hun jongen van dichtbij kunnen bewonderen. Alle bovengenoemde dieren gespot, plus nog veel meer, maar helaas geen orka's (die zich een dag later wel met z'n zessen lieten zien..). Hier baalden we wel even van, maar ja zoals onze tourguide zei: "It's a lotery".
Daarna belandden we in drie verschillende ski/hike dorpen, schijnbaar ook heel bekend onder de Amerikanen. Allereerst kwamen we in Puerto Natales (Chili), waar dichtbij in het het nationaal park Torres del Paine de bekende W-trek (5-daagse hike met bepakking) begint. Wat dan ook ons plan was om die te gaan lopen, maar na het info praatje, besluiten we toch maar een dagtour naar dit park te doen. Die ons met de bus (
Na Puerto Natales weer de grens overgestoken naar het wat bekendere El Calafate in Argentinië met daarnaast het nationaal park Los Glaciares. Hier hebben we een lokale bus genomen om op ons gemakje de Perito Moreno te bewonderen. De enige gletsjer die nog steeds groeit tot maarliefst twee meter per dag en die zorgt voor spectaculaire vallende ijsschotsen. Soms ten grote van een bus, eentje waar we een uur lekker in de zon op hebben zitten wachten. Dit maakt een immens kabaal wat lijkt op onweer of vuurwerk. Heel indrukwekkend.
Daarna zijn we doorgegaan naar El Chalten. Een klein schattig dorpje dat midden in het nationaal park (Los Glaciares) ligt, ook wel de trekking capital van Argentinië genoemd. Hier hebben we dan ook drie trekkingen gedaan, zonder bus. Waarvan we de zwaarste als laatste hebben gelopen van 4 uur heen en 4 uur terug, waar je de laatste kilometer stijl omhoog loopt/klimt. Ellende want we voelen onze benen nu nog, maar het uitzicht op de top en de hele trek waren waanzinnig mooi.
Inmiddels zijn we nu, na een 36-urige busreis al in Bariloche (onze laatste bestemming in Patagonië). Hier zitten we in een hostel, genaamd Penthouse 1004, dat uitkijkt over de hele stad. Hier gaan we even helemaal niks doen, we zijn echt toe aan vakantie
De reden hiervoor is dat Argentinië zo ontzettend duur is door de torenhoge inflatie (2 - 3% per maand). Veel duurder nog dan we op hadden gerekend. Wel is er een zogenaamde blue dollar koers, die het voor ons wat leefbaarder maakt hier. De normale koerst ligt op ongeveer 1$ voor 10 Argentijnse peso's en de blue dollar ligt op 1$ voor 15 Argentijnse peso's. Dat scheelt toch gauw alweer 30% op alle prijzen en dat is niet niks als je voor een pak pasta, rol koekjes of bak yoghurt al €4,- betaald en ruim 2000 Argentijnse peso's voor een busrit (El Chalten - Bariloche). Maar deze blue dollar koers is natuurlijk niet in de gewone bank verkrijgbaar. Dus hebben we deze via allerlei alternatieve wegen (sorry moeders) kunnen bemachtigen. Desalniettemin blijft het een duur land en heeft dit onze geplande route in de war geschopt.
Alhoewel de prijzen niet erg mee zitten, maakt de natuur veel goed. We worden hier omringd door gletsjers, besneeuwde bergen en helder blauwe meren. Ook het weer zit ons erg mee. Anders dan je misschien zou denken, zo zuidelijk, ligt de gevoelstemperatuur boven de 20 graden in de zon (en uit de wind). Hard waaien doet het namelijk wel.
Na Bariloche zullen we de grens met Chili weer oversteken naar Puerto Varas. Waarna we we afhankelijk van het weer richting het mystieke eiland Chiloé gaan of door naar het noorden.
Jullie horen van ons!!
